De langste dag van het jaar begint inderdaad vroeg: om 6 uur 's ochtends komt ons chalet aan bij Duinzicht. Ik zie meteen: drie slaapkamers, dat is goed. Maar ik zie ook: helemaal wit, dat is niet goed. Het deel van de gevel bij de voordeur moet zwart zijn, geheel in Zeeuwse stijl. Ik vraag het de chauffeur, maar hij weet van niets. "Ik heb wel nog veel spullen bij me", zegt hij. Hij doelt op de luifel, maar ik zie nergens zwarte gevelplaten.
Na een uurtje komen er hulptroepen en een hijskraan, we krijgen koffie en dan begint het werk. Eerst moet het 'verkeerde' chalet van onze plek af. Spectaculair om te zien hoe zo'n huisje wordt opgetild en tien meter verderop wordt neergezet.
Daarna moet ons chalet van de straat met een heftruck naar onze plek op het park worden getrokken. Makkelijker gezegd dan gedaan, want het pad is net zo breed als het huisje. Met een beetje persen kan hij tussen de takken van de heggen door; er blijven heel wat blaadjes als versiering tussen de raam- en deurlijsten hangen.
En dan moet het transport het hoekje om. Er lijkt een hoop ruimte, maar het blijkt toch krap om een elf meter lang chalet een draai te laten maken. Het chalet dat aan de binnenbocht grenst, heeft een stellage met zeil als afrastering van de tuin, maar die staat in de weg. Zonder twijfel halen de mannen de afrastering weg. Omdat de tuin wat dieper ligt, leggen ze er rijplaten neer. Dat is namelijk precies de plek waar de wielen de binnenbocht nemen. Maar het lukt niet; de wielen van het chalet zakken te diep weg en de heftruck trekt het niet; de wielen slippen door.
Duwen dan? De heftruck wordt met behulp van de hijskraan aan de andere kant gezet. Opnieuw stagneert het proces als de wielen van het chalet in de kuil zitten. Een stuk of drie pogingen mislukken; ik zie hoe ons huisje steeds door elkaar wordt geschud. De mannen blijven relaxt ("Zo gaat het altijd op campings"), dus ik houd er ook maar vertrouwen in dat het uiteindelijk zal lukken.
De oplossing blijkt trekken én duwen. Een bestelbus wordt vóór het chalet gespannen en met de duwende heftruck erachter, kan het huisje de bocht om. Hij rijdt recht in de armen van de hijskraan, die 'm over het chalet van onze buren heen tilt en op z'n plek zet. Het hele proces heeft uren geduurd, want tussendoor moesten er ook tegels en balken van de fundering verplaatst worden.
Als ik 's middags terugkom, is de luifel bevestigd, maar de boel moet nog worden afgewerkt. Morgen komen de mannen daarvoor terug. Ze brengen dan ook de zwarte panelen aan. Wat daar precies is misgegaan, weet ik niet, maar het is fijn dat het meteen wordt hersteld. En donderdag krijg ik de sleutel!
Reactie plaatsen
Reacties